STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH
w praktyce fizjoterapeutycznej
"REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka
prowadzonej przez Żanettę Babilińską-Grodzicką
Podstawa prawna |
Art. 22b pkt 1 ustawy z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich (tj. Dz. U. z 2024 r. poz. 560) |
Wersja: |
1.0 |
Data wersji: |
05 listopada 2024 r. |
Data obowiązywania |
od 15 sierpnia 2024 r. |
Zatwierdzony i wprowadzony przez: |
Żanettę Babilińską-Grodzicką prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka
|
Zakres odpowiedzialności |
Za przygotowanie personelu do stosowania standardów ochrony dzieci i monitorowanie przestrzegania standardów ochrony dzieci, przyjmowanie zgłoszeń, uruchamianie interwencji oraz koordynację udzielanego wsparcia odpowiada Żanetta Babilińska-Grodzicka prowadząca praktykę zawodową, e-mail – zanetagrodzicka@wp.pl tel. 505 185 572. |
Zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko 6
Prawo dziecka do informacji i wyrażenia zgody na udzielenie świadczenia zdrowotnego 9
Prawo dziecka do prywatności 9
Zasady kontaktów z dzieckiem 10
Zasady bezpiecznej rekrutacji personelu 11
Obowiązki osoby odpowiedzialnej za Standardy Ochrony Małoletnich 12
Podejrzenie krzywdzenia dziecka 12
Postępowanie w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony ze strony innego dziecka 16
Zasady korzystania z telefonów komórkowych oraz innych urządzeń elektronicznych 17
Rozdział I
Postanowienia ogólne
§ 1.
Ochrona małoletnich i dobro dzieci jest jednym z najważniejszych priorytetów praktyki zawodowej "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka prowadzonej przez Żanettę Babilińską-Grodzicką. Bezpieczeństwo i dobrostan dzieci jest wartością nadrzędną.
Niniejsza procedura określa zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a personelem podmiotu, a w szczególności zachowania niedozwolone wobec małoletnich oraz zasady i procedurę podejmowania interwencji w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego.
Procedura została sporządzona w języku zrozumiałym dla osób małoletnich, uwzględniając również potrzeby dzieci niepełnosprawnych.
„Standardy Ochrony Małoletnich” w wersji dla dzieci stanowią załącznik nr 1 do niniejszej Procedury.
§ 2.
Pojęcia użyte w niniejszych standardach oznaczają:
podmiot/praktyka - praktykę zawodową prowadzoną przez Żanettę Babilińską-Grodzicką pod nazwą "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka, posiadającą NIP 8251588940, REGON 030881477, adres ul. Ostródzka 119, 03-289 Warszawa; wpisaną do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą pod numerem księgi rejestrowej 000000216277;
personel podmiotu - pracownicy, współpracownicy, niezależnie od podstawy zatrudnienia (w tym osoby świadczące usługi w oparciu o umowy cywilnoprawne, wolontariusze, studenci, praktykanci), czy pełnionych stanowisk (fizjoterapeuci, psychologowie, terapeuci zajęciowi, psychoterapeuci, personel administracyjny, pomocniczy, w tym sprzątający);
podmioty współpracujące - podmioty zewnętrzne współpracujące z praktyką zawodową "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka prowadzoną przez Żanettę Babilińską-Grodzicką, np. inne praktyki zawodowe, szkoły, uniwersytety medyczne, organizacje pozarządowe, stowarzyszenia i organizacje naukowe oraz zawodowe, dostawcy usług na rzecz podmiotu;
dziecko/małoletni - każda osoba, która nie ukończyła 18 roku życia;
opiekun dziecka - przedstawiciel ustawowy dziecka: rodzic1 albo opiekun2, rodzic zastępczy3, opiekun tymczasowy (czyli osoba upoważniona do reprezentowania małoletniego obywatela Ukrainy, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki osób dorosłych)4;
zgoda opiekuna - zgoda rodziców albo zgoda opiekuna, rodzica zastępczego lub opiekuna tymczasowego;
krzywdzenie dziecka - każde zachowanie względem dziecka, które stanowi wobec niego czyn zabroniony; oprócz tego krzywdzeniem jest zaniedbanie (zamierzone lub niezamierzone), działanie lub zaniechanie a także każdy jego rezultat, skutkujący naruszeniem praw, swobody, dóbr osobistych; wyróżnia się następujące, podstawowe formy krzywdzenia:
przemoc fizyczna wobec dziecka - działanie bądź zaniechanie, wskutek którego dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest na nią potencjalnie zagrożone; krzywda stanowi rezultat działania bądź zaniechania ze strony rodzica, opiekuna, osoby odpowiedzialnej za dziecko, posiadającej nad nim władzę lub takiej, której ufa; przemoc fizyczna może być jednorazowa lub powtarzająca się,
przemoc psychiczna wobec dziecka - przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a osobą za nie odpowiedzialną lub osobą, której dziecko ufa; obejmuje zarówno działania, jak i zaniechania,
przemoc seksualna wobec dziecka (wykorzystywanie seksualne dziecka) - angażowanie dziecka poprzez osobę dorosłą lub inne dziecko w aktywność seksualną; dotyczy sytuacji gdy nie dochodzi do kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, molestowanie werbalne - np. prowadzenie rozmów o treści seksualnej nieadekwatnej do wieku dziecka, komentowanie w sposób seksualny wyglądu i zachowania dziecka, zachęcanie do kontaktu z treściami pornograficznymi, grooming - strategie nieseksualnego uwodzenia dziecka z intencją nawiązania kontaktu seksualnego w przyszłości) i gdy do takiego kontaktu dochodzi (sytuacje takie jak: dotykanie dziecka, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy, stosunek seksualny); w przypadku dzieci mówimy o wykorzystaniu seksualnym, kiedy między wykorzystującym (dorosły,
1 W rozumieniu art. 98 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
2 W rozumieniu art. 155 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
3 W rozumieniu Art. 1121 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
4 W rozumieniu art. 25 Ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym
na terytorium tego państwa
inne dziecko) a wykorzystywanym (dziecko) z uwagi na wiek lub stopień rozwoju zachodzi relacja siły, opieki czy zależności; do innej formy wykorzystywania seksualnego dzieci zalicza się wyzyskiwanie seksualne np. wykorzystanie dziecka lub jego wizerunku do tworzenia materiałów przedstawiających seksualne wykorzystywanie,
zaniedbywanie dziecka - chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie fizycznych i psychicznych potrzeb dziecka; może przyjmować formę nierespektowania praw dziecka, co w rezultacie prowadzi do zaburzeń w jego zdrowiu i/lub rozwoju; do zaniedbywania dziecka dochodzi w relacjach dziecka z osobą zobowiązaną do opieki, wychowania, troski i ochrony,
przemoc rówieśnicza – sytuacja gdy dziecko doświadcza różnych form nękania ze strony rówieśników, dotyczy działań bezpośrednich lub z użyciem technologii komunikacyjnych (np. za pośrednictwem Internetu i telefonów komórkowych); występuje gdy szkodliwe działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a sprawcy bądź grupa sprawców mają przewagę nad pokrzywdzonym;
osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci – kierownik praktyki zawodowej – Żanetta Babilińska-Grodzicka, sprawującą nadzór nad prawidłowym stosowaniem standardów ochrony dziecka w podmiocie oraz ich aktualność;
osoba udzielająca wsparcia dziecku – kierownik praktyki zawodowej – Żanetta Babilińska-Grodzicka odpowiedzialną za opracowanie planu wsparcia dziecku i monitorowanie jego realizacji;
osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu - kierownik praktyki zawodowej – Żanetta Babilińska-Grodzicka;
dane osobowe dziecka - wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka, w tym jego imię i nazwisko, wizerunek;
Standardy/Procedura – niniejsze Standardy Ochrony Małoletnich.
Rozdział II
Zasady bezpiecznych relacji
§ 3.
Personel podmiotu zna i stosuje zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko.
Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Personel traktuje dziecko z szacunkiem i podmiotowo. Podmiotowy stosunek do dziecka oznacza, że podejmując decyzje dotyczące dziecka, należy poinformować je o tym, wysłuchać jego opinii oraz, o ile to możliwe i bezpieczne, uwzględniać jego potrzeby.
Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi obowiązują każdego członka personelu podmiotu, a także każdą dorosłą osobę mającą kontakt z dziećmi znajdującymi się pod opieką podmiotu, jeśli kontakt ten odbywa się za zgodą podmiotu i/lub na jej terenie. Znajomość i zaakceptowanie zasad są potwierdzone podpisaniem oświadczenia.
Bezpieczne relacje personelu z dziećmi opierają się na poniższych zasadach:
obowiązek traktowania dzieci-pacjentów w sposób podmiotowy;
zakaz stosowania przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie;
zakaz krzyczenia, zawstydzania, ignorowania, szantażowania dziecka w celu udzielenia świadczenia zdrowotnego;
zakaz ograniczania kontaktu dziecka z opiekunem podczas udzielania świadczenia zdrowotnego (należy uwzględnić wolę dziecka);
zakaz nawiązywania jakichkolwiek relacji o charakterze seksualnym czy romantycznym;
zakaz nawiązywania kontaktów prywatnych z dzieckiem - realizowanie kontaktu z dzieckiem powinno odbywać się w godzinach pracy, za pomocą kanałów służbowych i w celach związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych;
zakaz utrwalania wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych; dozwolone jest rejestrowanie wizerunku dla celów dokumentacji medycznej, naukowych lub dydaktycznych, po uzyskaniu zgody rodzica lub opiekuna i dziecka; rekomendowane jest, aby do celów rejestracji wizerunku dziecka używać przeznaczonych w tym celu urządzeń służbowych;
zakaz przyjmowania pieniędzy, prezentów od dziecka i jego opiekuna ani wchodzić w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub opiekunów dziecka, które mogłyby prowadzić do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź czerpanie korzyści majątkowych i innych.
Stosowanie zasad bezpiecznych relacji personelu z dziećmi uwzględnia sytuację dzieci małoletnich ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami. W przypadku takiej potrzeby podmiot korzysta z pomocy psychologa lub innego specjalisty.
Każdy członek personelu w kontakcie z dzieckiem:
przedstawia się i mówi, kim jest, jaka jest jego rola w opiece nad pacjentem, na czym będzie polegać udzielane świadczenie zdrowotne;
komunikuje się z dzieckiem w sposób życzliwy i cierpliwy, okazuje empatię i dobrą wolę w rozmowie;
zachowuje uczciwość i dobre intencje;
przekazuje dziecku informacje w sposób dostosowany do jego wieku, przy użyciu prostego języka; informuje o tym, co robi i co się z nim dzieje/będzie dziać; sprawdza, czy dziecko rozumie, co się będzie działo i jakie będą skutki działań medycznych lub terapeutycznych;
upewnia się, czy dziecko wie, że może zawsze zadawać pytania członkom personelu;
zwraca się do dziecka po imieniu w formie preferowanej przez dziecko, respektuje jego tożsamość i ekspresję;
korzysta z alternatywnych form komunikacji z dzieckiem, które tego potrzebuje;
zachowuje wrażliwość kulturową, szanuje i równo traktuje każde dziecko bez względu na jakiekolwiek cechy, w tym specjalne potrzeby, niepełnosprawność, rasę, płeć, religię, kolor skóry, pochodzenie narodowe lub etniczne, język, stan cywilny, orientację seksualną, stan zdrowia, wiek, zdolności, przekonania polityczne lub status społeczny.
Należy zadbać, by dzieci posiadały wiedzę, że jeżeli:
mają jakikolwiek problem, obawiają się lub doznają przemocy, w tym doświadczyły zachowania wskazanego w zasadach bezpiecznych relacji jako niedopuszczalne ze strony członka personelu podmiotu, innego dziecka, opiekuna dziecka, innej osoby bliskiej, lub innej osoby, albo
były świadkiem niewłaściwych, niezrozumiałych lub niejasnych zachowań, w tym wskazanych w zasadach bezpiecznych relacji jako niedopuszczalne wobec innego dziecka ze strony członka personelu podmiotu, innego dziecka, opiekuna dziecka, innej osoby bliskiej, lub innej osoby
- mają prawo i możliwość rozmowy na ten temat z osobą odpowiedzialną za ich ochronę lub inną zaufaną osobą z personelu podmiotu, która podejmie działania, aby udzielić wsparcia, z zachowaniem szacunku do ich prywatności.
„Zasady bezpiecznych relacji” w wersji dla dzieci stanowią załącznik nr 2 do niniejszych Standardów.
§ 4.
Personel powinien udzielić dziecku przystępnej informacji o stanie jego zdrowia.
Małoletni, który ukończył 16 lat, lub jego przedstawiciel ustawowy mają prawo do uzyskania od osoby wykonującej zawód medyczny przystępnej informacji o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu, w zakresie udzielanych przez tę osobę świadczeń zdrowotnych oraz zgodnie z posiadanymi przez nią uprawnieniami.
Małoletni, który ukończył 16 lat ma prawo do wyrażenia zgody na udzielenie świadczenie zdrowotne.
Małoletni, który ukończył 16 lat ma prawo do wyrażenia sprzeciwu co do udzielenia świadczenia zdrowotnego, pomimo zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego. W takim przypadku wymagane jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
Każdy członek personelu ma obowiązek szanować prawo dziecka do prywatności. Należy poinformować dziecko o tym, że ma prawo do poufności ze strony personelu medycznego, jeśli dana informacja nie zagraża życiu lub zdrowiu dziecka i dotrzymanie poufności nie wiąże się ze złamaniem prawa. Jeśli zajdzie potrzeba ochrony dziecka bądź wystąpi inna sytuacja, z którą wiąże się ujawnienie określonych danych na temat dziecka, należy go o tym jak najszybciej powiadomić, wyjaśniając sytuację.
W trakcie udzielania świadczenia zdrowotnego należy zapewnić, w miarę możliwości, obecność rodzica, opiekuna dziecka lub innej osoby bliskiej wskazanej przez dziecko, chyba że dziecko sobie tego nie życzy.
Personel udziela świadczeń zdrowotnych dbając o komfort pacjenta i z poszanowaniem jego godności i intymności. Należy zawsze uprzedzać o swoim działaniu, pytać o zgodę opiekuna dziecka lub samo dziecko. Podczas udzielania świadczenia zdrowotnego należy odsłaniać ciało dziecka partiami.
Kontakt fizyczny z dzieckiem niezwiązany z udzielaniem świadczenia zdrowotnego może odbywać się wyłącznie za zgodą dziecka i zgodnie z jego potrzebą. Przed przytuleniem, pogłaskaniem czy wzięciem dziecko na kolana, aby np. je pocieszyć lub uspokoić, należy zapytać je, czy tego potrzebuje.
W przypadku pracy z dzieckiem, które doświadczyło krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania należy zachować ostrożność i dystans w celu ochrony dziecka. Zawsze należy tłumaczyć dziecku jakie i dlaczego stawiamy granice.
Należy uszanować trudne emocje dziecka związane z pobytem w podmiocie, jego prawo do zmiany nastroju, zmiany zdania oraz potrzebę oswojenia się z nową sytuacją i miejscem.
Każde dziecko ma prawo, aby opiekunowie towarzyszyli mu podczas udzielania świadczeń zdrowotnych, zawsze gdy tego potrzebuje. Należy zadbać o to, aby opiekun był informowany o bieżącej sytuacji medycznej dziecka, a także uwzględniać rolę opiekuna w opiece nad dzieckiem, przygotowaniu go do świadczeń i uspokajaniu dziecka.
§ 6.
Członek personelu powinien kontaktować się z dzieckiem:
w celach związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych;
w godzinach pracy;
na terenie praktyki bądź drogą poczty elektronicznej lub telefonicznie lub za pośrednictwem innych służbowych kanałów komunikacji.
Jeżeli po godzinach pracy praktyki zachodzi konieczność:
Ograniczenia, o których mowa w ust. 1 i 2, nie mają zastosowania w przypadku zagrożenia dobra dziecka. W takiej sytuacji należy podjąć działania mające na celu zapewnienie dziecku bezpieczeństwa oraz niezwłocznie zgłosić kierownictwu praktyki a następnie sporządzić szczegółową notatkę służbową z opisem zdarzenia i przekazać ją osobie odpowiedzialnej za ochronę dzieci (kierownictwu praktyki).
W przypadku, gdy z uwagi na bezpieczeństwo dziecka uzasadnione jest, aby dziecko miało możliwość kontaktu z członkiem personelu poza godzinami jego pracy i poza służbowymi kanałami komunikacji, w sytuacji gdy dziecko nawiąże taki kontakt, każdorazowo osoba ta ma obowiązek odnotować to w formie notatki służbowej i poinformować osobę odpowiedzialną za ochronę dziecka.
Rozdział III
Personel - rekrutacja, odpowiedzialność za Standardy
§ 7.
Przed zatrudnieniem danej osoby w podmiocie lub nawiązaniem współpracy w innej formie i powierzeniem jej obowiązków polegających na pracy z dzieckiem należy ustalić kwalifikacje tej osoby oraz podjąć działania w celu ustalenia czy posiada kompetencje do pracy z dzieckiem oraz wykluczyć ryzyko wystąpienia z jej strony zagrożenia dla dobra dziecka i zagrożenia jego bezpieczeństwa.
W trakcie rekrutacji należy uzyskać:
1) dane osobowe kandydata, takie jak imię (imiona) i nazwisko, datę urodzenia, dane kontaktowe, potwierdzone sprawdzeniem dokumentu tożsamości;
2) informacje dotyczące:
wykształcenia kandydata,
kwalifikacji zawodowych kandydata,
przebiegu dotychczasowego zatrudnienia kandydata.
W celu uzyskania dodatkowych informacji o kandydatce podmiot może wystąpić do niego o przedstawienie referencji z poprzednich miejsc zatrudnienia (od poprzedniego pracodawcy) lub wskazanie kontaktu w celu pozyskania referencji. Nieprzedłożenie ww. dokumentu nie może wywoływać negatywnych konsekwencji dla kandydata.
Wszystkich kandydatów/osoby, które będą miały kontakt z dziećmi, niezależnie od stanowiska i formy zatrudnienia podmiot zobowiązany jest do sprawdzenia w:
Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym (dostęp ograniczony);
Rejestrze osób, wobec których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie.
Wydruk z Rejestrów oraz oświadczenie, o którym mowa w ust. 6, należy przechowywać w aktach osobowych pracownika lub w analogicznej dokumentacji.
Osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi bezwzględnie podpisać oświadczenie o zapoznaniu się ze Standardami Ochrony Małoletnich, w tym zasad bezpiecznych relacji i zobowiązaniu do ich przestrzegania, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do niniejszej Procedury.
Brak zgody na podpisanie dokumentu wymienionego w ust. 6 uniemożliwia nawiązanie z tą osobą jakiegokolwiek stosunku prawnego (zawarcie umowy o pracę/współpracy).
§ 8.
Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za Standardy Ochrony Małoletnich należy:
dbałość o udostępnienie Standardów ochrony dzieci;
monitorowanie standardów w praktyce,
przygotowanie personelu podmiotu do stosowania standardów przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tych standardach;
regularne monitorowanie znajomości i przestrzegania przez personel placówki przyjętych standardów;
sprawdzanie i ocena skuteczności obowiązującej Procedury;
proponowanie zamian w standardach mających na celu skuteczną ochronę dzieci przed krzywdzeniem.
Rozdział IV
Postępowanie w przypadku podejrzenia, ujawnienia krzywdzenia dziecka
§ 9.
Na potrzeby niniejszych Standardów przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dziecka:
popełniono czyn zabroniony na szkodę dziecka, np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem;
doszło do innej formy krzywdzenia, niebędącej przestępstwem, takiej jak np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie;
doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną, czy zdrowiem).
W każdym przypadku podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone należy zadbać o bezpieczeństwo dziecka i odseparować je od osoby podejrzewanej o krzywdzenie.
Członek personelu, który podejrzewa, że dziecko jest krzywdzone ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania jej osobie wyznaczonej przez kierownictwo odpowiedzialnej za przyjęcie zgłoszenia.
W przypadku podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, należy powiadomić opiekuna dziecka, a w sytuacji gdy osoba podejrzewaną o krzywdzenie jest opiekun dziecka, należy powiadomić niekrzywdzącego opiekuna.
W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony ze strony innego dziecka, należy powiadomić również opiekuna dziecka krzywdzącego.
W przypadku podejrzenia lub powzięcia przez personel informacji o krzywdzeniu dziecka fakt ten odnotowuje się w dokumentacji medycznej dziecka.
Interwencja prowadzona jest przez osobę wyznaczoną przez kierownictwo do podejmowania interwencji1. Jeśli zachodzi taka potrzeba należy skorzystać z pomocy specjalisty np. psychologa, prawnika.
Każde zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia dziecka oraz przebieg każdej interwencji odnotowywany jest w Rejestrze Interwencji, którego wzór stanowi załącznik nr 4 do niniejszej Procedury. Rejestr przechowuje się w wersji elektronicznej zabezpieczonej hasłem, do którego dostęp posiada jedynie kierownik praktyki zawodowej.
Po ujawnieniu przez dziecko krzywdzenia lub w sytuacji podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, osoba odpowiedzialna za organizację i udzielanie wsparcia dziecku opracowuje plan wsparcia dziecka. Plan wsparcia powinien uwzględniać indywidualną sytuację dziecka, m.in. jego wiek, samopoczucie/obrażenia, charakter zdarzenia do jakiego doszło, sytuację rodzinną i zawierać wskazania dotyczące podjęcia przez podmiot działań, których celem jest zapewnienie dziecku bezpieczeństwa i poprawa jego dobrostanu, określenie wsparcia, jakie podmiot może zaoferować dziecku; przyjrzenie się czynnikom ryzyka krzywdzenia i podjęcie działań profilaktycznych; skierowanie dziecka i/lub jego opiekunów do specjalistycznej placówki pomocy dziecku, jeżeli istnieje taka potrzeba.
Plan wsparcia powinien być opracowany w porozumieniu z opiekunami dziecka. W przypadku, gdy opiekun jest osobą krzywdzącą dziecko, wówczas plan należy opracować w porozumieniu z rodzicem niekrzywdzącym lub inną osobą bliską wskazaną przez dziecko.
1 Obowiązek podjęcia interwencji wynika z:
art. 240 Kodeksu karnego, który nakłada obowiązek powiadomienia prokuratora lub policji na każdego, kto ma wiarygodną wiadomość o karalnym przygotowaniu, usiłowaniu lub dokonaniu m.in. tych czynów: zabójstwo (art. 148 kk), spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (art. 156 kk), zgwałcenia małoletniego poniżej 15 r. ż., zbiorowe, „kazirodcze” lub zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem (art. 197 §3 lub §4 kk), seksualne wykorzystanie niepoczytalności lub bezradności (art. 198 kk), seksualne wykorzystanie małoletniego poniżej lat 15 (art. 200 kk). Niedopełnienie tego obowiązku jest zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 3;
art. 12 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej, zgodnie z którym osoby, które w związku z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych lub zawodowych powzięły podejrzenie o popełnieniu ściganego z urzędu przestępstwa z użyciem przemocy w rodzinie mają obowiązek niezwłocznego zawiadomienia o tym policji lub prokuratora. Ponadto ustawa ta nakłada na pracowników ochrony zdrowia obowiązek wszczęcia procedury Niebieskie Karty w sytuacji podejrzenia stosowania przemocy wobec dziecka. Przemoc w tym przypadku dotyczy przemocy fizycznej, przemocy psychicznej, przemocy seksualnej i przemocy z zaniedbania;
§ 10.
W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu z uwagi na stosowanie wobec niego przemocy domowej, a w rodzinie są lub mogą być inne dzieci narażone na krzywdzenie, należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
W przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie, należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
W przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka należy sporządzić pisemne zawiadomienia, opisujące najbardziej dokładnie zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację, np. relacja do dziecka – ojciec, matka, miejsce zamieszkania albo miejsce pracy lub nauki) i przesłać je do najbliższej jednostki Policji lub prokuratury.
W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia, niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony rodziców, opiekunów prawnych lub innych domowników:
gdy zachowanie wobec dziecka stanowi przemoc domową1 należy wszcząć procedurę Niebieskie Karty poprzez przesłanie formularza „Niebieska Karta – A” do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego właściwego ze względu na zamieszkanie osoby doznającej przemocy domowej w terminie 5 dni;
gdy zachowanie nie stanowi przemocy domowej, a dziecko doświadcza np. zaniedbania lub relacje w rodzinie są w inny sposób nieprawidłowe (np. rodzice są niewydolni wychowawczo) – należy wystąpić do sądu rodzinnego o wgląd w sytuację rodziny.
Wzory dokumentów „Niebieska Karta – A” i „Niebieska Karta – B" określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 września 2023 r. w sprawie procedury "Niebieskie Karty" oraz
1 Przemoc domowa to jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, w szczególności narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające jej godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę. Do wszczęcia procedury nie jest wymagana zgoda osoby doznającej przemocy ani osoby stosującej przemoc (Art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej (tj. Dz. U. z 2024 r. poz. 424, z późn. zm.).
wzorów formularzy "Niebieska Karta" (Dz. U. poz. 1870), można je pobrać między innymi ze strony niebieskalinia .
W przypadku, gdy doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka lub doszło do innego zagrożenia dobra dziecka ze strony rodziców lub opiekunów prawnych należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka o wgląd w sytuację dziecka.
Niebieska Karta nie stanowi części dokumentacji medycznej.
Jeżeli osobą doznającą przemocy domowej jest małoletni, w przypadku istnienia podejrzenia, że osobami stosującymi przemoc domową wobec małoletniego są rodzice, opiekunowie prawni lub faktyczni, formularz „Niebieska Karta – B" przekazuje się pełnoletniej osobie najbliższej w rozumieniu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2024 r. poz. 17, z późn. zm.), zwanej dalej "osobą najbliższą", lub pełnoletniej osobie wskazanej przez małoletniego.
Jeżeli istnieje podejrzenie, że osobami stosującymi przemoc domową wobec małoletniego są rodzice, opiekunowie prawni lub faktyczni, działania w ramach procedury przeprowadza się w obecności pełnoletniej osoby najbliższej lub pełnoletniej osoby wskazanej przez małoletniego.
Formularza „Niebieska Karta – B" nie przekazuje się osobie stosującej przemoc domową.
§ 11.
W przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie, należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony członka personelu należy niezwłocznie odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi, aż do czasu wyjaśnienia sprawy.
Jeżeli zgłoszono podejrzenie krzywdzenia dziecka przez osobę z kierownictwa podmiotu, wówczas inny członek personelu powiadamia o zgłoszeniu organ nadzorujący podmiot, a osoba odpowiedzialna za podejmowanie interwencji następnie podejmuje odpowiednią interwencję.
Interwencja w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka polega na sporządzeniu pisemnego zawiadomienia, opisującego najbardziej dokładnie zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację) przesłaniu go do najbliższej jednostki Policji lub prokuratury.
W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia, niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony członka personelu przeprowadzana jest rozmowa dyscyplinująca i rozważanie zakończenia stosunku prawnego z osobą, która dopuściła się krzywdzenia.
§ 12.
W przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie, należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek Personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
Interwencja w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka przez inne dziecko polega na sporządzeniu pisemnego zawiadomienia, opisującego najbardziej dokładnie zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację) przesłaniu go do najbliższej jednostki Policji lub prokuratury. W przypadku popełnienia czynu karalnego na szkodę dziecka przez osobę w wieku powyżej 10 roku życia i poniżej 17 roku życia także należy sporządzić pisemne zawiadomienie. W przypadku popełnienia czynu karalnego przez dziecko poniżej 10 roku życia na szkodę innego dziecka należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na zamieszkanie dziecka o wgląd w sytuację dziecka krzywdzącego.
W przypadku, gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia, niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony innego dziecka należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na zamieszkanie dziecka o wgląd w sytuację dziecka krzywdzącego.
W przypadku, gdy dziecko doznaje przemocy ze strony dziecka – członka rodziny (rodzeństwo, dalsza rodzina) można wszcząć procedurę Niebieskiej Karty w stosunku do opiekuna, który nie reaguje na krzywdzenie dziecka.
§ 13.
W sytuacji ujawnienia krzywdzenia przez dziecko należy stworzyć mu możliwość wypowiedzenia się, przedstawienia swojego zdania/opinii, pamiętając, że może to być dla dziecka pierwsza i jedyna rozmowa (dziecko może już nie podjąć więcej prób poszukiwania wsparcia). Szczególnie ważne jest, by:
wyrazić swoją troskę poprzez deklarację, że się dziecku wierzy;
zapewnić dziecko, że dobrze uczyniło podejmując rozmowę o doznanej krzywdzie;
wyjaśniać dziecku, że nie jest winne zaistniałej sytuacji;
jednoznacznie negatywnie ocenić każdą formę przemocy, dając wyraźny sygnał, że jest ona niedopuszczalna i należy jej zapobiegać/powstrzymać;
należy odpowiednio poinformować dziecko, kto i jak zajmie się sprawą, w tym udzielić mu informacji, że podjęte zostaną działania zapewniające mu bezpieczeństwo.
Rozdział V
Zasady bezpiecznego korzystania z Internetu i urządzeń elektronicznych
§ 14.
Dostęp do Internetu
§ 15.
Pacjent ma prawo korzystać z telefonu komórkowego oraz innych urządzeń elektronicznych, o ile korzystanie z ww. urządzeń nie zakłóca spokoju innych pacjentów oraz korzystanie z ww. urządzeń nie wpływa negatywnie na proces diagnostyczno-terapeutyczny.
Pacjenci posiadają telefony komórkowe oraz inny sprzęt elektroniczny na własną odpowiedzialność i za zgodą rodziców/opiekunów prawnych.
Kierownik praktyki nie ponosi odpowiedzialności za zaginięcie lub zniszczenie, czy kradzież sprzętu.
Sieć jest zabezpieczona przez treściami niebezpiecznymi.
W przypadku zauważenia możliwości otwarcia stron zawierających treści niebezpieczne należy niezwłocznie to zgłosić personelowi w celu oznaczenia strony jako niebezpiecznej.
W przypadku zauważenia przez personel odtwarzania niebezpiecznych treści na urządzeniach prywatnych, fakt ten podlega zgłoszeniu rodzicowi/opiekunowi celem wdrożenia działań zapobiegawczych.
W przypadku ciężkiego naruszenia cyberbezpieczeństwa powiadomiona zostanie Policja.
§ 17.
Obowiązuje zakaz filmowania, fotografowania oraz nagrywania dźwięku na jakichkolwiek urządzeniach elektronicznych bez wyraźnej zgody pacjenta, rodzica, czy członka personelu.
W uzasadnionym przypadku możliwe jest nagranie filmu lub wypowiedzi personelu medycznego, o ile nie utrwala ono wizerunku specjalisty i powstaje na własne potrzeby (nie jest w żaden sposób rozpowszechniane, upubliczniane itp.).
§ 18.
Wszyscy pracownicy oraz osoby współpracujące są zobowiązani są do zapoznania się z treścią dokumentu i potwierdzenia zapoznania się z nim poprzez złożenie oświadczenia, którego wzór stanowi załącznik nr 3 do niniejszych Standardów.
Ocena i weryfikacja Standardów Ochrony Małoletnich, w tym zasad bezpiecznych relacji odbywa się nie rzadziej niż raz na dwa lata, w tym po każdej sytuacji kryzysowej, jeśli w podmiocie podjęto interwencję z powodu krzywdzenia rówieśniczego lub przez personel. Wnioski z przeprowadzonej oceny należy pisemnie udokumentować.
Procedura wchodzi w życie z dniem 5 listopada 2024 r., z mocą obowiązywania od dnia 15 sierpnia 2024 r.
Załącznik nr 1
do Standardów Ochrony Małoletnich
"REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka
Standardy Ochrony Małoletnich
w "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka
(wersja dla dzieci)
Standardy Ochrony Małoletnich są dokumentem, który został stworzony po to, by zapewnić, Wam, dzieciom-pacjentom godność i szacunek oraz by chronić Was przed krzywdzeniem.
Szczególnie zależy nam żebyście na wizycie u fizjoterapeuty - pani Żanetty Babilińskiej-Grodzickiej w "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka czuli się bezpiecznie i komfortowo.
Pojęcia i definicje:
Poniżej wytłumaczyliśmy podstawowe pojęcia, żeby łatwiej było zrozumieć ich znaczenie:
Dziecko – każdy, kto nie ukończył 18 lat;
Krzywdzenie – zrobienie czegoś chcący lub niechcący przez osobę dorosłą lub inne dziecko, które negatywnie, czyli źle wpływa na Twój rozwój;
Interwencja – inaczej działanie, tutaj oznacza reakcję na objawy krzywdzenia i podjęcie kroków celem zabezpieczenia Dziecka.
Standardy Ochrony Małoletnich podzieliliśmy na części:
I. Rozpoznawanie krzywdzenia dziecka
1. Każdy członek personelu "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka musi reagować, gdy Tobie lub innemu dziecku dzieje się krzywda.
2. Istnieją różne formy krzywdzenia:
Przemoc fizyczna jest wtedy, gdy na przykład ktoś Cię popycha, uderza,
szczypie, kopie lub rzuca w Ciebie przedmiotami;
Przemoc psychiczna to na przykład obrażanie, ośmieszanie, wyzywanie,
wyśmiewanie;
Wykorzystanie seksualne to na przykład zmuszanie do oglądania nagich osób, robienie zdjęć lub nagrywanie dzieci bez ubrań, zmuszanie do dotykania miejsc
intymnych innych osób;
Zaniedbywanie to na przykład niezapewnienie jedzenia, odpowiedniego ubrania lub środków do mycia, to także pozostawianie dzieci na dworze bez opieki dorosłych, nie wysyłanie dziecka do szkoły lub niechodzenie do lekarza.
3. Jeśli doświadczasz jakiejkolwiek z wyżej wymienionych form krzywdzenia ze strony
osób dorosłych lub innych dzieci powiedz o tym komuś z naszego personelu. Pomożemy Ci uruchamiając odpowiednią procedurę.
II. Podjęcie działań
Jeśli coś Cię niepokoi, nie czujesz się bezpiecznie i nam o tym mówisz, podejmujemy
wtedy działanie, czyli interwencję. Taka interwencja jest podejmowana także wtedy,
gdy sami zauważymy, że coś nie jest dla Ciebie bezpieczne. Najważniejsze jest dla nas Twoje dobro. Chcemy żebyś zawsze czuł się komfortowo i miał szansę się rozwijać.
Czasami możemy wezwać Policję, żeby wspierała nas w działaniu, czasami
wypełniamy specjalny dokument i przekazujemy do odpowiednich organów, czasami możemy napisać pismo do Sądu Rodzinnego, by ten wydał odpowiednie zalecenia. Wszystko po to żebyś był bezpieczny.
Pani Żanetta Babilińska-Grodzicka dba o przestrzeganie tych Standardów,
udziela informacji innym i zbiera wszystkie dane o podejmowanych działaniach na
rzecz bezpieczeństwa dzieci.
III. Zasady bezpiecznych relacji
Dla Twojego komfortu i bezpieczeństwa spisaliśmy kilka zasad, które zobowiązaliśmy się przestrzegać podczas pracy z dziećmi, nazywamy je „Zasadami bezpiecznych relacji”.
Napisaliśmy tam, w jaki sposób Cię traktować z szacunkiem i zapewniać Ci
bezpieczeństwo. Napisaliśmy też czego nie wolno robić – np. krzyczeć, obrażać,
popychać.
Zasady są wywieszone w poczekalni przed gabinetem a także dostępne na naszej stronie
internetowej. Zawsze możesz je przeczytać, jeśli zauważyłbyś, że ktoś
łamie te zasady powiedz nam o tym.
IV. Bezpieczne korzystanie z Internetu i urządzeń elektronicznych
Masz możliwość skorzystania z Internetu sieci. Sieć wi-fi jest dostępna po wpisaniu loginu i
hasła.
Strony internetowe, które zawierają niebezpieczne treści są zablokowane, co oznacza,
że nie można ich otworzyć. Gdybyś trafił na stronę internetową, która jest
niebezpieczna, a nie została zablokowana, daj nam znać.
Masz prawo korzystać z własnych urządzeń typu telefon, smartphone, tablet, laptop.
Pamiętaj, żeby nie przeszkadzać innym, np. słuchając zbyt
głośno filmu lub muzyki.
Jeśli będziesz oglądał niebezpieczne strony na swoim telefonie,
pracownicy będą chcieli porozmawiać o tym z Twoimi rodzicami lub opiekunami.
Nikt nie może Cię nagrywać bez Twojej zgody, Ty także nie nagrywaj, bez czyjejś
zgody. Czasami może się zdarzyć, że ktoś chce zrobić Ci zdjęcie lub nagrać – zawsze
w takiej sytuacji możesz się nie zgodzić.
V. Ocenianie Standardów Ochrony Małoletnich
Co najmniej raz na dwa lata personel przegląda wszystkie dokumenty, w tym te Standardy i Zasady bezpiecznych relacji. Jeśli zauważymy potrzebę zmian, musimy je wprowadzić.
VI. Udostępnianie Standardów Ochrony Małoletnich
Standardy Ochrony Małoletnich są udostępniane w wersji papierowej w poczekalni oraz na stronie internetowej www.rehabilitacjavojta.pl tak, aby każdy mógł przeczytać i wracać do tego dokumentu zawsze, gdy będzie taka potrzeba.
Standardy Ochrony Małoletnich oraz Zasady bezpiecznych relacji są również opracowane w wersji skróconej, przeznaczonej dla dzieci.
do Standardów Ochrony Małoletnich
"REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka
Zasady bezpiecznych relacji
w "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka
(wersja dla dzieci)
Znajdujesz się w praktyce zawodowej "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka prowadzonej przez fizjoterapeutę Żanettę Babilińską-Grodzicką udzielamy tutaj świadczeń zdrowotnych na rzecz dzieci. Osoby, które leczymy nazywamy Pacjentami.
Chcemy, żebyś czuł się u nas bezpiecznie i komfortowo, na tyle na ile jest to możliwe.
Poniżej przedstawiamy Ci kilka zasad, które są dla nas ważne w relacji z Tobą - naszym Pacjentem i którymi chcemy się kierować w naszej codziennej pracy:
Podczas pierwszej wizyty fizjoterapeuta lub inny członek personelu najpierw przedstawi się Tobie i krótko wytłumaczy, czym się zajmuje.
Zostaniesz poproszony, żebyś powiedział, jak możemy się do Ciebie zwracać. To dla nas ważne, żebyś miał poczucie, że traktujemy Cię z szacunkiem i uwagą.
Rozumiemy, że wszystko, co dzieje się w gabinecie może być dla Ciebie nowe i nieznane. Postaramy się Ci wszystko wyjaśnić. Jeśli cokolwiek budzi Twoje wątpliwości, zapytaj. Jesteśmy tu także po to by udzielić Ci informacji.
Masz prawo wypowiadać się w kwestiach medycznych i innych, nawet jeśli nie masz jeszcze 16 lat. Po osiągnieciu 16 roku życia masz prawo do współdecydowania o swoim leczeniu.
Będziemy starali się dawać Ci wybór w sytuacjach, kiedy będzie to możliwe.
Chcemy być z Tobą szczerzy - jeśli wiemy, że jakieś działanie (czynność medyczna) może zaboleć, powiemy Ci o tym.
Informacje o Twoim zdrowiu zachowamy w tajemnicy – nie będą one ujawnione innym osobom poza Tobą i Twoimi rodzicami lub opiekunami.
Postaramy się mówić do Ciebie prostym językiem, tak by wszystko było zrozumiałe, jeśli jednak coś wymaga wytłumaczenia, powiedz nam o tym.
Chcemy, żeby podczas Twojego badania obecny był ktoś jeszcze – np. Twoja mama, Twój tata, Twój opiekun. Jeśli nie chcesz by w badaniu uczestniczył Twój rodzic lub opiekun, powiedz nam o tym.
Chcemy, żebyś podczas badania/leczenia czuł się komfortowo, jest to dla nas ważne ale może się zdarzyć, że wykonywane czynności zdrowotne będą bolesne – uprzedzimy Cię o tym.
Jeśli jesteś przestraszony lub martwisz się o coś, daj nam znać. Postaramy się Cię wysłuchać i poszukać rozwiązania, o ile jest to możliwe.
Możesz też potrzebować wsparcia – przytulenia lub pocieszenia, daj nam wtedy znać. Możemy Cię przytulić, tylko wtedy, kiedy na to pozwolisz, nie zrobimy tego bez Twojej zgody.
Jeśli czujesz się niekomfortowo, niebezpiecznie, coś Cię niepokoi, powiedz o tym. Podejmiemy działania by zapewnić Ci bezpieczeństwo.
Personel nie może stosować wobec Ciebie przemocy, nie może krzyczeć, zawstydzać, ignorować Cię, szantażować.
Członkowie personelu utrzymują kontakt z Tobą tylko w celach służbowych – związanych z udzieleniem Tobie świadczeń zdrowotnych.
Pamiętaj, że masz prawo:
do czucia się bezpiecznie i komfortowo,
do rozmowy i bycia wysłuchanym, zwłaszcza jeśli masz obawy lub nie czujesz się bezpiecznie,
do bycia traktowanym z szacunkiem i uwagą,
wiedzieć, gdzie udać się po pomoc lub z kim porozmawiać, jeśli jesteś przestraszony lub zmartwiony.
Załącznik nr 3
do Standardów Ochrony Małoletnich
"REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka
............................................
(miejscowość, data)
OŚWIADCZENIE
o zapoznaniu się ze Standardami Ochrony Małoletnich
Ja niżej podpisana/ny ........................................................... (imię i nazwisko) oświadczam, że zapoznałam/łem się z dokumentem pt. Standardy Ochrony Małoletnich, w tym zasadami bezpiecznych relacji pomiędzy personelem a dziećmi obowiązującym w praktyce zawodowej "REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka prowadzonej przez Żanettę Babilińską-Grodzicką, rozumiem treść dokumentu i zobowiązuję się do jego przestrzegania.
.................................................
(podpis)
Załącznik nr 4
do Standardów Ochrony Małoletnich
"REH - MAS" Żanetta Babilińska-Grodzicka